Nowość wzoru użytkowego ocenia się na podstawie tych samych zasad, co nowość wynalazku. Wzór użytkowy, który ma być chroniony musi być nowy. Oznacza to, że tak samo jak w przypadku wynalazku musi być to rozwiązanie nowe w skali światowej.
Sprawdzenie nowości polega na stwierdzeniu, czy badany wzór nie jest elementem istniejącego stanu techniki, czyli nie został już w żaden sposób udostępniony do powszechnej wiadomości. Chodzi o sam fakt udostępnienia, a nie o to, czy faktycznie ktokolwiek zapoznał się z tym wzorem.
Wzór użytkowy nie uważa się za nowy, jeżeli przed datą według której oznacza się pierwszeństwo do uzyskania prawa ochronnego, został udostępniony do wiadomości powszechnej w formie pisemnego lub ustnego opisu przez stosowanie, wystawienie lub ujawnienie w inny sposób.